De landbelofte aan aartsvader Abraham
is een Bijbelse belofte van God in het boek Genesis, waarbij Hij Abraham en zijn nakomelingen het land Kanaän belooft. Gelegen in het Midden-Oosten, in de Zuidelijke Levant, die ruwweg de gebieden van het huidige Israël, de Palestijnse Gebieden, Libanon, en delen van Jordanië en Syrië omvat.
Dit "beloofde Land", vormt de basis voor de aanspraak van het volk Israël op dat land en wordt zowel in het Jodendom als Christendom als een fundamenteel deel van het verbond gezien, hoewel de interpretatie van de vervulling ervan verschilt.
Kernpunten van de Landbelofte
- Gods Verbond: God sloot een verbond met Abraham, waarin hij beloofde dat zijn nakomelingen dit land zouden bezitten.
- Vervulling in de Bijbel: De belofte werd gedeeltelijk vervuld toen de Israëlieten onder leiding van Jozua het land in bezit namen, zoals beschreven in het boek Jozua.
- Spirituele Interpretatie: Voor christenen wordt de landbelofte ook spiritueel geïnterpreteerd als de erfenis van de 'nieuwe aarde' en het 'nieuwe Jeruzalem' door gelovigen, samen met Christus.
Betekenissen voor:
-Jodendom
De landbelofte is de basis voor de terugkeer van het Joodse volk naar Israël en wordt gezien als een onwrikbare belofte die politiek werd bevestigd (in 1948).
-Christendom
De belofte wordt doorgegeven via het Oude Testament en omvat ook de zegen voor alle volken, waarbij Jezus Christus de ultieme vervulling biedt voor alle gelovigen.
-Islam
In de islam is het concept van een "Beloofd Land" een minder letterlijke, exclusieve claim zoals in het jodendom, maar eerder een spirituele en historische connectie met het Heilige Land (Palestina/Israël), voornamelijk vanwege de heiligheid van Jeruzalem als de plek van de "Al-Aqsa" Moskee, waar de Profeet Mohammed opsteeg naar de hemel.